Heterokorale, czyli dziwne i trudne do sklasyfikowania koralowce z raf ery paleozoicznej, są bardzo zbliżone anatomicznie do współczesnych koralowców ośmiopromiennych. Jedną z zagadek mórz dewońskich rozwiązał międzynarodowy zespół pod polskim kierownictwem naukowym.
„Heterokorale to organizmy, których szkielet tworzył smukłe gałązki, podzielone wewnątrz przegrodami. Dotychczasowe rekonstrukcje przedstawiały heterokorale jako formy gałązkowe, u których każda gałązka zakończona była jednym polipem, a przegrody (septa) wewnątrz gałązek odpowiadały przegrodom znanym z innych grup koralowców” – mówi prof. Błażej Berkowski z Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Jak wyjaśnia, dewon (419-358 mln lat temu) był okresem rozwoju raf i wielkiego zróżnicowania koralowców. Poza grupami znanymi z niemal całej ery paleozoicznej, w dewonie pojawiały się właśnie te dziwne i trudne do sklasyfikowania koralowce, znacznie odbiegające budową od tych typowych. Heterokorale kolonizowały różne środowiska, nie tylko płytkie, ale też stosunkowo głębokie.
Jednym z najpospolitszych dewońskich przedstawicieli tej grupy koralowców jest opisany po raz pierwszy przez prof. Marię Różkowską w 1969 roku rodzaj Oligophylloides. Zespół prof. Berkowskiego, z udziałem m.in. dr.hab. Mikołaja Zapalskiego z Uniwersytetu Warszawskiego, przeanalizował doskonale zachowane szkielety koralowców Oligophylloides pochodzące z Maroka. Badania wykazały, że można je uznać za grupę koralowców ośmiopromiennych, które współcześnie zasiedlają dna mórz i oceanów jednak dotąd uważano, że są dość słabo reprezentowane w materiale kopalnym.
W najnowszych analizach porównawczych naukowcy postanowili wykorzystać szkielety współczesnych koralowców ośmiopromiennych oraz zdjęcia z badań podwodnych z głębokich (nawet do 2000m) wód otaczających Tasmanię. Jak podsumowuje prof. Berkowski, przedstawicieli rodzaju Oligophylloides, a prawdopodobnie także całą grupę heterokorali można uznać za grupę koralowców ośmiopromiennych.
„Nowa interpretacja budowy tych organizmów zakłada, że cała gałązka była równomiernie pokryta drobnymi polipami – tak, jak wygląda to współcześnie u koralowców ośmiopromiennych. Wewnętrzne przegrody nie są więc odpowiednikami septów, jak dotychczas sądzono, ale wewnętrznymi strukturami zwiększającymi odporność gałązki na prąd wody. Takie wzmacniające przegrody, w różnych formach, znane są ze współczesnych koralowców ośmiopromiennych” – dodaje naukowiec.
Wyniki badań zostały opublikowane w czasopiśmie „PLOS ONE”. W pracach uczestniczyli także dr hab. Emilia Jarochowska z Uniwersytetu w Erlangen oraz dr Phil Alderslade z Commonwealth Scientific and Industrial Research Organisation (CSIRO) w Hobart. Artykuł w czasopiśmi PLOS ONE dostępy jest pod adresem: https://doi.org/10.1371/journal.pone.0257523
usosweb
amu.edu.pl poczta
https://amu.edu.pl/studenci/usos-i-poczta
Źródło informacji: Nauka w Polsce
Fot. UAM
